Jaki charakter ma kot perski? Czy to dobry wybór dla Ciebie?
Kot perski jest najbardziej znaną rasą na świecie. Słyszeli o niej mieszkańcy niemal wszystkich kontynentów. Pers jest powszechnie kojarzony przez pryzmat swojego zachwycającego wyglądu – bujna, gęsta i przyjemna w dotyku sierść stanowi niewątpliwy atut rasy i zagwarantowała jej ogromną popularność, która w Europie i w Stanach Zjednoczonych utrzymuje się od ponad 100 lat. Stosunkowo niewiele mówi się i pisze o cechach charakteru kota perskiego. Tymczasem to właśnie usposobienie mruczka powinno być najważniejszym kryterium wyboru konkretnej rasy. Jeśli właśnie rozważasz zakup kota perskiego, to z naszego poradnika dowiesz się, jaki ma charakter – to powinno pomóc Ci w podjęciu właściwej decyzji.
Spokojny typ
Dominującą cechą charakteru kota perskiego jest stoicki spokój. Przedstawicieli tej rasy bardzo trudno jest wyprowadzić z równowagi i zmusić do agresywnego zachowania. Pers, gdy zaczyna tracić cierpliwość, po prostu sobie pójdzie, chowając się w bezpiecznym miejscu. Jego stabilność emocjonalna stanowi bardzo duży atut z punktu widzenia rodziców, którzy szukają kota dla dziecka. Wybierając persa mogą być spokojni o to, że zwierzak nie zrobi pociesze krzywdy i będzie cierpliwie znosić kolejne wymyślne zabawy.
To warto wiedzieć
Należy pamiętać, że kot perski jest dość dużym zwierzęciem. Dorosły osobnik potrafi osiągnąć wagę nawet 7 kilogramów (jeśli nie jest otyły). W przypadku małych dzieci trzeba więc zawsze kontrolować ich zabawy z mruczkiem.
Charakterologiczny sobowtór „brytyjczyka”?
Można się spotkać z opinią, że charakter kota perskiego jest odbiciem usposobienia kota brytyjskiego. Pomiędzy tymi często porównywanymi ze sobą rasami istnieją jednak dość istotne różnice. Pers, choć spokojny i łagodny, jest o wiele bardziej empatyczny, sam szuka kontaktu z człowiekiem, bardzo mocno przywiązuje się do rodziny i przejawia tęsknotę za nią. Na pewno więc będzie stanowić lepszy wybór dla osób, które chcą mieć nie tylko żywą ozdobę w domu, ale także prawdziwego przyjaciela, który nie odmówi pieszczot, sam przyjdzie na kolana czy zainicjuje zabawę.
Od kota brytyjskiego pers różni się także tym, że jest o wiele bardziej aktywny. Fakt, uwielbia leniuchować i przesypiać całe dnie, ale tylko wtedy, gdy nikogo nie ma w domu. W obecności innych domowników domaga się poświęcenia mu odrobiny uwagi. Bardzo lubi kreatywne i aktywne zabawy.
Kot perski niespecjalnie przepada za klasycznym gonieniem za gumową myszką, co wynika z tego, że współcześni przedstawiciele rasy mają zatarty instynkt łowczy (nie był pożądany przez hodowców). Persy lubią się natomiast wspinać, dlatego warto zafundować pupilowi wysoki drapak z legowiskiem lub umożliwić mu wskakiwanie na szafę czy parapet.
Pers, podobnie jak większość kotów, nie lubi hałasu, krzyków, przesadnego gwaru. Trzeba mu więc zapewnić bezpieczne schronienie. Najlepiej, aby wybrał je sobie sam – pewnie będzie to przestrzeń za kanapą, ewentualnie szczyt meblościanki czy pusta szafka. Tam mruczek może się zrelaksować i nie należy go stamtąd na siłę wyciągać. Kiedy znów nabierze ochoty do zabawy, na pewno sam się o to upomni.
Komu przypadnie do gustu charakter kota perskiego?
Kot perski będzie bardzo dobrym wyborem dla rodziny z dziećmi – najlepiej nieco starszymi, które potrafią się już zająć zwierzęciem, będą je szanować i nie przekraczać granic jego cierpliwości w zabawie.
Ta rasa jest polecana również osobom samotnym, które szukają wiernego towarzysza. Co prawda pers nie przywiązuje się do właściciela tak mocno, jak Maine Coon (nieprzypadkowo nazywany „kotem o psim charakterze”), ale i tak potrafi okazać człowiekowi wielką miłość. Jego atutem jest natomiast to, że dzielnie znosi chwile samotności, wykorzystując nieobecność właściciela na sen czy pielęgnowanie bujnego futerka.
Zakup kota perskiego nie jest natomiast najlepszym pomysłem w przypadku osób, które z góry wiedzą, że nie będą w stanie zapewnić mu odpowiedniej pielęgnacji, a przede wszystkim czasu – bo np. dużo pracują, wieczorem padają ze zmęczenia itd. Pers musi czuć zaangażowanie ze strony właściciela, bardzo potrzebuje bliskości. Jeśli tego nie otrzyma, szybko stanie się osowiały, co też negatywnie odbije się na jego zdrowiu.
- Ryby dla kotów – jakie gatunki mogą jeść? - 10 sierpnia 2023
- Dezynsekcja – sprawne rozwiązania w walce z nieproszonymi gośćmi - 5 lipca 2023
- Buldog francuski – jak dobrać odpowiednią karmę - 10 maja 2023
Jeżeli ktoś ma mniejsze czy starsze dzieci i jednocześnie chciałby kupić kota, to moim skromnym zdaniem powinien zdecydować się na kota perskiego. Jest to spokojny typ, który nie przejawia agresywnych zachowań.
Swego czasu byłem właścicielem zarówno kota brytyjskiego i kota perskiego. Pod względem charakteru były do siebie podobne – zrównoważone, spokojne. Niemniej jednak, zgodnie z retoryką artykułu, więcej uczuć okazywał „pers”, chociaż przesadą byłoby powiedzieć, że był pieszczochem.
Należy pamiętać, że cierpliwość każdego kota, w tym „persa”, ma swoje granice. Dlatego mając w domu mniejsze dzieci, należy je uczulić na to, że zwierzę to nie zabawka i trzeba dać mu przestrzeń, kiedy tego potrzebuje.
Zgadzam się w 100% z Twoją wypowiedzią. To, że jakaś rasa kotów jest bardziej cierpliwa czy towarzyska w stosunku do ludzi, nie powinno być powodem łamania pewnych granic i traktowania zwierzaka, jak zabawkę.