Kot brytyjski – opinie o rasie. Skąd biorą się te negatywne?
Koty brytyjskie nieprzypadkowo są dziś zaliczane do grona trzech najpopularniejszych ras mruczków w naszym kraju (obok rosyjskiego niebieskiego i ragdolla). Uchodzą za wyjątkowo łatwe w pielęgnacji, stabilne emocjonalnie, niewymagające poświęcania im dużej ilości czasu. Opinie o kotach brytyjskich, jakie można znaleźć w Internecie, są w przeważającej większości pozytywne. Zdarzają się jednak także te mniej przychylne. Z czego mogą wynikać? Dlaczego niektórzy właściciele są rozczarowani posiadaniem „brytyjczyka”?
Negatywne opinie o kotach brytyjskich: efekt pochopnego zakupu
Trudno byłoby znaleźć drugą tak łatwą w prowadzeniu rasę kotów, jak właśnie „brytyjczyki”. Są to zwierzęta, które można w ciemno polecić każdemu, kto szuka niekłopotliwego pupila, który w dodatku pięknie się prezentuje. Koty brytyjskie są idealną propozycją również dla tych osób, które ze względu na brak czasu, pracę do późna i częste wyjazdy, nie mogą w 100% poświęcić się swojemu mruczkowi.
Charakterystyczne dla kotów brytyjskich jest to, że sprawiają wrażenie, jakby obecność właściciela czy innych domowników była im całkowicie obojętna. Nie jest oczywiście tak, że „brytyjczyk” jest wyobcowany, w ogóle nie potrzebuje bliskości z człowiekiem i nie uczestniczy w życiu rodzinnym. Na pewno natomiast nie jest tak uczuciowy, jak chociażby wspomniany już ragdoll. Dla jednych będzie to wielka zaleta, dla innych natomiast poważna wada.
Faktem jest, że mnóstwo osób kupuje kota brytyjskiego pod wpływem emocji i zachwytu nad jego – niewątpliwie zjawiskowym – wyglądem. Nie zapoznają się przy tym wnikliwie z charakterystyką rasy, nie analizują, czy usposobienie „brytyjczyka” w ogóle będzie im odpowiadać. Przez to dość szybko okazuje się, że wymarzony mruczek jednak nie jest takim fajnym kompanem, jak mogło się wcześniej wydawać. Taki scenariusz najczęściej „przerabiają” rodziny z małymi dziećmi.
Kot brytyjski idealny dla dziecka? Nie do końca…
Znamienne jest to, że negatywne opinie o kotach brytyjskich w większości pochodzą od rodziców małych dzieci. Skarżą się oni w Internecie, że mruczek w ogóle nie chce się bawić z pociechą, że chowa się po kątach, że nie chce zejść z ulubionej szafy, że kompletnie ignoruje zaloty dziecka, przez co doprowadza je do płaczu. Nie byłoby takich utyskiwań, gdyby rodzice przed sprawieniem pociesze kota brytyjskiego, dokładnie zapoznali się z opisem wzorca rasy.
Kot brytyjski, choć wygląda niczym pluszowy miś (i takie też sprawia wrażenie podczas dotykania jego pięknego futra), to absolutnie nie nadaje się do roli dziecięcej przytulanki. Dlaczego? Ponieważ nie znosi podnoszenia i trzymania na rękach. Jest to jedna z nielicznych rzeczy, jakie mogą wywołać u „brytyjczyka” agresję – choć trzeba podkreślić, że przedstawiciele tej rasy bardzo rzadko przejawiają zachowania agresywne.
Dziecko niekoniecznie to rozumie. Bez przerwy próbuje więc wziąć ukochanego „miśka” na ręce, przytulić go, nierzadko robiąc to na siłę i wyraźnie wbrew woli zwierzęcia. Finał jest łatwy do przewidzenia. Kot się buntuje, zapamiętuje sobie, że ten mały człowiek sprawił mu przykrość i później konsekwentnie unika kontaktu z dzieckiem.
Pamiętajmy również, że koty brytyjskie cechuje wybitna inteligencja – stąd też potrafią one znaleźć naprawdę skuteczne sposoby na to, aby nie mieć do czynienia z napastliwym dzieckiem. Do rzadkości nie należą sytuacje, kiedy to przedstawiciele tej rasy zamieszkujący w domu z dziećmi znajdują sobie kryjówkę i nie wychodzą z niej do czasu, aż dziecko nie oddali się na bezpieczną odległość (np. nie pójdzie do szkoły czy nie wyjdzie na dwór).
Do tego dochodzi jeszcze silnie zakorzeniona w instynkcie kota brytyjskiego potrzeba niezależności. To on decyduje, kiedy jest czas na pieszczoty. Nie można go do tego zmuszać, bo efekt będzie dokładnie odwrotny do zamierzonego. Choć koty brytyjskie bardzo łatwo adaptują się w nowym środowisku, to jednak o wiele trudniej jest zdobyć ich zaufanie – nie da się tego osiągnąć działając wbrew ich naturalnym cechom charakterologicznym.
Podsumowując: negatywne opinie o kotach brytyjskich wynikają wyłącznie z niezrozumienia tej rasy lub braku elementarnej wiedzy na jej temat. Jeśli szukasz pieszczocha, który będzie non-stop dopraszać się o zabawę, wskakiwać Ci na kolana, okazywać miłość w najbardziej wymyślny sposób i do tego stanie się najbliższym przyjacielem Twojego dziecka, to z pewnością lepiej będzie postawić na ragdolla. Kot brytyjski to wybór wyłącznie dla tych, którzy – podobnie jak on – cenią sobie spokój i slow life.
- Ryby dla kotów – jakie gatunki mogą jeść? - 10 sierpnia 2023
- Dezynsekcja – sprawne rozwiązania w walce z nieproszonymi gośćmi - 5 lipca 2023
- Buldog francuski – jak dobrać odpowiednią karmę - 10 maja 2023
My z naszą kotką tej rasy nie mamy absolutnie żadnych problemów. Zgadza się, że nie jest może super uczuciowa, ale z naszym dzieckiem bawi się raczej chętnie i nie grymasi przy tym. Inna sprawa, że uczuliliśmy syna, żeby nie robił niczego wbrew kotce.
Ludzie sami są sobie winni, że decydując się na opiekę nad zwierzęciem nie dowiedzą się czegoś więcej na jego temat. Nie od dziś przecież wiadomo, że koty brytyjskiego są wycofane i nie potrzebują zbytnio bliskości. Dziwią zatem negatywne opinie o kotach brytyjskich dotyczących tego aspektu.
To prawda, że ludzie często podchodzą do tego tematu zbyt spontanicznie i bez głębszej refleksji. Tymczasem decyzja o przygarnięciu kota czy innego zwierzęcia domowego powinna być przemyślana.
Mam u siebie w domu od m-ca 10 letniego Brytola kocura. Jest to bardzo towarzyski kot – są dni że czasami przychodzi do mnie na mizianie kilkanaście razy dziennie. Ale raczej nie chodzi za mną jak pies. Ten kot potrzebuje też chwil samotności dla siebie. Wcześniej mieszkał w domu z 3-letnim BARDZO energicznym dzieckiem, którego nie lubił, bo dziecko było głośne i gwałtowne w stosunku do niego. Kot praktycznie spędzał cały czas na 2 metrowej lodówce, a schodził z niej dopiero gdy wiedział że dziecko poszło spać. Nie polecam kota dla rodzin z małymi dziećmi