Kot brytyjski – charakter. Czy to dobry wybór dla Ciebie?
Wiele osób z pewnością zastanawia się, z czego właściwie wynika tak ogromna popularność kotów brytyjskich. Fakt, są piękne, ale czy to jedyny powód? Oczywiście, że nie. Masowe zainteresowanie „brytyjczykami” jest również efektem doskonałej opinii na temat ich usposobienia. To właśnie charakter kota brytyjskiego jest głównym powodem, dla którego od lat utrzymuje się on w czołowej trójce najpopularniejszych ras w naszym kraju (obok rosyjskiego niebieskiego i ragdolla). Trzeba natomiast wyraźnie zaznaczyć, że cechy charakterologiczne „brytyjczyka” nie każdemu będą odpowiadać. Ślepa wiara w to, że kot brytyjski jest miauczącym ideałem, to główna przyczyna licznych rozczarowań. Jeśli chcesz tego uniknąć, to przed podjęciem decyzji o zakupie przedstawiciela tej rasy przeczytaj nasz poradnik.
Najważniejsze cechy charakteru kota brytyjskiego
Koty brytyjskie słyną z tego, że są bardzo powściągliwe w okazywaniu emocji. Nie są wylewne, nie przepadają za przesadnymi czułościami, mogą sprawiać wrażenie obojętnych, nieco oschłych, niezainteresowanych życiem rodzinnym. To pierwszy sygnał alarmowy dla osób, które wpadły na pomysł posiadania „brytyjczyka”, ale mylnie sądzą, że jego misiowaty wygląd jest tożsamy z tulaśnym nastawieniem do właściciela.
Nie, koty brytyjskie tulić się nie lubią. Nie znoszą też brania ich na ręce. Mają silnie zakorzenioną potrzebę decydowania o sobie, niezależności, wybierania takich rozwiązań, jakie im pasują. Powiedzenie, że koty zawsze chodzą własnymi ścieżkami, perfekcyjnie oddaje naturę „brytyjczyków”.
Kolejną ważną cechą przedstawicieli tej rasy jest lenistwo. Oczywiście kot tak tego nie odbiera. On po prostu nie wykonuje zbędnych ruchów. Jeśli nie ma akurat ochoty na zabawę (a najczęściej nie ma), to nie zmusisz go do tego żadnymi metodami. W ostateczności kot po prostu wyjdzie z pokoju „po angielsku” i schowa się tam, gdzie czuje się bezpiecznie. Koty brytyjskie zdecydowanie nie należą do typów sportowców, nie są aktywne fizycznie, uwielbiają za to leżakować, spać i obserwować otoczenie.
Wybitna inteligencja
Choć wygląd kota brytyjskiego na to nie wskazuje (misiowaty), to mamy tutaj do czynienia z wyjątkowo inteligentnymi przedstawicielami kociego gatunku. Zdecydowanie można zaliczyć „brytyjczyki” do grona najmądrzejszych ras na świecie. Kot błyskawicznie uczy się zwyczajów panujących w nowym środowisku, bezbłędnie rozpoznaje humory właścicieli, nie podejmuje żadnej aktywności, która mu się nie opłaca. Potrafi być cyniczny i łatwo nabiera właściciela – na przykład łaskawie pozwala mu się pogłaskać, ale w zamian oczekuje jakiegoś smakołyka.
Kot samoobsługowy?
Cenioną przez wiele osób cechą kota brytyjskiego jest niska potrzeba socjalizacji. Chodzi tutaj o to, że przedstawiciele tej rasy potrafią się doskonale zająć sami sobą. Jest to pożądane przez właścicieli, którzy z uwagi na liczne obowiązki zawodowe i prywatne nie mają czasu, aby mocno angażować się w opiekę nad mruczkiem. Kotu brytyjskiemu niespecjalnie przeszkadza to, że właściciel wychodzi z domu o 7 rano i wraca na przykład o 19.
Czy koty brytyjskie to dobry wybór dla dzieci?
Jest to jedno z najczęściej zadawanych pytań, na które udzielimy możliwie kompleksowej odpowiedzi. Kot brytyjski jest dobrym wyborem dla dziecka, ale wyłącznie starszego, które rozumie charakterystykę rasy i nie będzie próbowało narzucać się mruczkowi.
Bardzo pożądaną cechą kotów brytyjskich z punktu widzenia rodziców jest fakt, iż nie przejawiają one agresji. Może się jednak zdarzyć, że po przekroczeniu granicy cierpliwości mruczka, zareaguje on na to w sposób dla siebie nietypowy – i np. zacznie prychać czy nawet pokazywać pazurki. Trzeba na to uczulić dziecko.
Kot brytyjski nie lubi być przytulany, brany na ręce, tłamszony, źle czuje się w roli żywej zabawki. Dlatego nie jest dobrym wyborem dla młodszych dzieci, które w oczywisty sposób chcą mieć bardzo bliski kontakt z nowym pupilem. Choć „brytyjczyk” jest oazą cierpliwości, to nawet on potrafi się zdenerwować, a przy tym jest bardzo pamiętliwy. Jeśli dziecko raz zajdzie mu za skórę, to będzie konsekwentnie unikać z nim kontaktu.
Kot brytyjski i pies
Czy taki układ jest w ogóle możliwy? Okazuje się, że tak. Koty brytyjskie dość dobrze znoszą funkcjonowanie we wspólnym środowisku z innymi zwierzętami, włącznie z psem. Warunek jest jeden: mruczek musi mieć swoją bezpieczną strefę, czyli taką, do której nikt – a już szczególnie pies – nie ma dostępu.
Kot brytyjski ma bardzo specyficzny charakter, który dla wielu osób będzie kluczową zaletą, ale dla innych może się okazać wadą. Przeanalizuj sobie na spokojnie całą treść naszego poradnika i podejmij świadomą decyzję, nie ulegając emocjom.
- Ryby dla kotów – jakie gatunki mogą jeść? - 10 sierpnia 2023
- Dezynsekcja – sprawne rozwiązania w walce z nieproszonymi gośćmi - 5 lipca 2023
- Buldog francuski – jak dobrać odpowiednią karmę - 10 maja 2023
Potwierdzam, że połączenie kot brytyjski i pies jak najbardziej może wypalić. Nie odnotowuje żadnych problemów związanych z tym układem. Rzekłbym nawet, że zwierzaki polubiły się od pierwszego wejrzenia.
Trzeba oddać, że koty brytyjskie nie są w ogóle zaborcze, dlatego spokojnie pod jednym dachem mogą mieszkać z innym kotem czy nawet psem. Też przerabiałem taki układ i problemu żadnego nie było.
Określenie „kot samoobsługowy” idealnie opisuje kota brytyjskiego. Na początku myślałem, że powściągliwość dotyczy po prostu akurat mojego brytyjczyka, ale z biegiem czasu okazało się, że to charakterystyczne dla tej rasy zachowanie.
Przerabiałem kota brytyjskiego i małe dziecko pod jednym dachem. Nie było to najlepsze połączenie, ale jak już syn trochę dorósł to jest w porządku. Jakbym miał teraz podejmować podobną decyzję, to albo odłożyłbym kupno kota w czasie, albo po prostu zdecydowałbym się na kota innej rasy, przyjaźniejszego dla małych dzieci.