Wielkość kota syberyjskiego – czy masz dla niego dość miejsca?
Kot syberyjski należy do grupy najefektowniejszych ras. Jego imponujący wygląd stanowi jeden z głównych powodów, dla których rośnie zainteresowanie „syberyjczykami” w naszym kraju. Pochodząca z Rosji rasa na pierwszy rzut oka przypomina słynnego kota perskiego, jednak w szczegółach obaj przedstawiciele kociego gatunku nieco się od siebie różnią. Zanim zdecydujesz się na zakup „syberyjczyka”, to najpierw musisz wiedzieć, jaka jest wielkość kota syberyjskiego. Dlaczego to takie ważne? Ponieważ cecha ta determinuje warunki, jakie należy zapewnić pupilowi, a także ma wpływ na koszty jego utrzymania.
Nie taki wielki, jak się wydaje
Wielkość kota syberyjskiego może budzić obawy przyszłych właścicieli, którzy mają wątpliwości, czy np. zwierzak nie będzie wyrządzać szkód w mieszkaniu i wymagać serwowania mu dużych ilości karmy. W rzeczywistości jednak „syberyjczyk” wcale nie jest tak wielki, jak się wydaje.
Kot syberyjski jest zaliczany do ras średnich. Kocury są zauważalnie większe niż kotki, ale nadal nie możemy tutaj nawet porównywać „syberyjczyka” chociażby z Maine Coonem – jednym z największych kotów domowych na świecie.
Wrażenie imponującej wielkości kota syberyjskiego bierze się stąd, że przedstawiciele tej rasy charakteryzują się gęstym, puszystym i długim futrem. Ma ono wygląd typowy dla kotów leśnych, do których „syberyjczyk” się zalicza. Natomiast pod względem budowy ciała kot syberyjski wcale aż tak mocno nie wyróżnia się na tle innych ras.
Ile waży kot syberyjski? Dowiedz się tego z naszego artykułu.
Oczywiście zdarzają się zarówno osobniki mniejsze, jak i większe – wszystko zależy tutaj od hodowli kota syberyjskiego, a konkretnie od jego pochodzenia (rodziców). Nie trzeba się jednak obawiać, że kupując maleńkiego „syberyjczyka” po kilkunastu miesiącach będziemy mieć w domu wielkiego zwierzaka, który zagarnie dla siebie masę przestrzeni.
Charakterystyczne cechy budowy kota syberyjskiego
Kot syberyjski cechuje się bardzo silną, umięśnioną budową ciała. Jest to oczywiście spadek po historycznych przodkach, którzy musieli sobie radzić z brodzeniem w głębokim śniegu, wspinaniem się na drzewa i kopaniem jam w poszukiwaniu pożywienia. „Syberyjczyk” ma więc sylwetkę sportowca, ale niekoniecznie biegacza – raczej triathlonisty.
Kolejną charakterystyczną cechą wyglądu kota syberyjskiego jest trójkątna głowa z wyraźnie wysuniętym czołem oraz lekko zaokrąglonym podbródkiem. To sprawia, że kot może wyglądać, jakby miał sporą nadwagę. Uszy są szerokie u nasady i obficie porośnięte włosami.
Imponująco prezentują się oczy kota syberyjskiego, które są duże, owalne i osadzone skośnie. Najczęściej spotyka się wariant z zieloną lub bursztynową tęczówką.
W budowie ciała kota syberyjskiego uwagę przykuwają łapy. Są niezbyt długie, zakończone masywnymi stopami ułatwiającymi brodzenie w śniegu. Pomiędzy palcami znajdziemy kępki włosów, które historycznie miały za zadanie chronić zwierzę przed syberyjskim mrozem.
Kota syberyjskiego można również rozpoznać po ogonie, który u przedstawicieli tej rasy jest długi, puszysty, efektownie owłosiony. On także powoduje, że „syberyjczyk” może się wydawać znacznie większy, niż jest w rzeczywistości.
Podsumowując: wielkość kota syberyjskiego wcale nie odbiega mocno od normy. Nie ma zatem potrzeby, aby wygospodarować dla niego mnóstwo przestrzeni w domu. Przedstawiciel tej rasy świetnie odnajdzie się nawet w małym mieszkaniu, o ile oczywiście zapewnimy mu bliski kontakt z domownikami i warunki do aktywnej zabawy – są to podstawowe potrzeby rasy wynikające z cech charakteru kota syberyjskiego.
- Ryby dla kotów – jakie gatunki mogą jeść? - 10 sierpnia 2023
- Dezynsekcja – sprawne rozwiązania w walce z nieproszonymi gośćmi - 5 lipca 2023
- Buldog francuski – jak dobrać odpowiednią karmę - 10 maja 2023
Potwierdzam, że koty syberyjskiego nie są tak wielkie, jak się wydaje na pierwszy rzut oka. Na początku obawiałem się, że moje mieszkanie jest za małe na przyjęcie kota tej rasy, ale dość szybko okazało się, że to tylko pozory i warunki mieszkaniowe są jak najbardziej akceptowalne.
Jeżeli ktoś się obawia, że kupiony kot syberyjski będzie rozrabiał, to śpieszę z wyjaśnieniem. Co jak co, ale na pewno o „syberyjczykach” nie można powiedzieć nic złego odnośnie ich zachowywania się. Nie mają natury niszczycieli, nawet w młodym wieku nie ma z tym kłopotu. Piszę to na podstawie własnego doświadczenia – jestem szczęśliwym właścicielem dwóch kotów syberyjskich.
Potwierdzam – mój kot syberyjski również jest z natury spokojny i nigdy nie było z nim problemu pod tym względem. Nie zauważyłem też, żeby moi znajomi, mający „syberyjczyki”, specjalnie narzekali na zachowanie swoich kotów.